دولت برای حمایت از نمایشگاه های بین المللی کشور با پرداخت یارانه و ارائه تسهیلات بانکی سرمایه گذاران را تشویق به سرمایه گذاری در این بخش می کند ولی با این وجود تعداد افرادی که در که در این بخش سرمایه گذاری می کنند بسیار محدود است چرا که سرمایه گذاری در این بخش بصورت عادی و در مقایسه با سایر مقوله های بازرگانی فاقد توجیه اقتصادی است و بازگشت سرمایه نیز به کندی تحقیق می یابد از سوی دیگر نیز بدلیل نظارت و دخالت بخش های دولتی و تغییر مداوم سیاست های نظارتی که با تعویض پیاپی مدیران ، سردرگمی بخش خصوصی را در پی خواهد داشت ، انگیزه بخش خصوصی جهت مشارکت و حضور در این عرصه با کاهش چشم گیرتری روبرو خواهد شد.

اما شرایط برای نمایشگاه بین المللی استان مازندران واقع در شهرستان قائمشهر کاملاً متفاوت با نمایشگاه های بین المللی استان های دیگر و حتی بر خلاف دستور العمل ها و ضوابط ارگانهای نظارتی همانند سازمان توسعه صادرات غیر نفتی کشور می باشد که به زعم بسیاری از کارشناسان مشکلات نمایشگاه بین المللی مازندران به واسطه سیاسی بودن مدیران درگیر در موضوع نمایشگاه است که هر از چند گاهی موضوع انتقال نمایشگاه بین المللی استان مازندران واقع در قائمشهر را به ساری مطرح می کنند البته خود آنها نیز می دانند که در این امر فاقد وجاهت قانونی است.
استان مازندران بدلیل همجواری و اتصال شهرها و کم بودن زمینهای بزرگ و یکپارچه با شرایط متفاوتی روبرو بوده است از این اینرو پس از بررسی دقیق نسبت به گزینه های مختلف در سطح استان مازندران و انجام مکان سنجی در سال 1377 در نهایت به اتفاق آرا مکان فعلی نمایشگاه واقع در شهرستان قائمشهر به عنوان محل احداث نمایشگاه بین المللی استان مازندران انتخاب شد و شریعتمداری وزیر بازرگانی وقت برای تایید نظر کارشناسان کلنگ احداث را به زمین زد.
موضوع به اینجا ختم نشد ، عده ای از مدیران به مخالفت پرداختند و خواستار تغییر مکان نمالیشگاه و انتقال به ساری و بابلسر شدند بنابراین موضوع مجدداً در سطح مدیران عالی استان مطرح شد و مقرر گشت مکان سنجی و کارشناسی مجدد جهت تعیین مکان نمایشگاه بین المللی و دائمی استان مبادرت گردد.
گروهی متشکل از 7 تن از مدیران ارشد به ریاست آقای روحانی مدیر کل برنامه و بودجه آن زمان به بررسی موضوع پرداخت و باز هم طی صورتجلسه ای به تاریخ 15/12/79 برای بار دوم این مکان را بعنوان تنها گزینه برگزید.
اما مکان فعلی با سه مشکل روبرو بود ، مجاورت رودخانه ی خروشان – تصرف جهاد نصر در 4 هکتار از اراضی و تصرف عدوانی خانوارهای خوش نشین زمینی به مساحت 5 هکتار که بدین ترتیب تنها 14 هکتار از آن اراضی باقی ماند.
در ادامه بر اساس مصوبات کارگروه توسعه و صادرات غیر نفتی که آخرین آن در تاریخ 15/12/79 بود و سازمان بازرگانی وقت با عقد قرار داد در تیر ماه سال 80 متعهد به رفع مشکلات مذبور شد و قرار شد با هماعنگی سایر مدیران به واگذاری اراضی و اموال جهاد نصر استان مازندران با قید خروج از تشریفات مزایده ( که در آن زمان نیز به تایید وزیر جهاد کشاورزی رسیده بود ) و همچنین جابه جایی متصرفین عدوانی مستقر در حاشیه نمایشگاه و اسکان آنان در مکانی دیگر و نیز کمک به احداث دیوار حائل با قید اولویت در تخصیص بودجه مرتبط با این موضوع جهت ایمن سازی حاشیه نمایشگاه بست که هیچ یک اجرایی نشد.
در مورد سرمایه گذارن بخش خصوصی برای نمایشگاه نیز لازم به ذکر است که 4 شرکت اعلام آمادگی کردند که3 گروه قبلی هیچ ساخت و سازی در محل نمایشگاه بین المللی استان مازندران انجام ندادند. تا در نهایت گروه چهارم شرکت نمایشگاهی پس از انجام کارشناسی مجدد و صورتجلسه 15/12/1379 که مسئولین متعهد به رفع موانع شدند به دلیل تامین منافع ملی استانی دارا بودن زمین یکپارچه – بودن در مسیر مواصلاتی هراز و فیروزکوه – قرابت با راه آهن سراسری و چشم انداز زیبا به تصویب کار گروه و کمیته های دارای صلاحیت استان رسید و سایت قائمشهر علارغم وجود معایبی چند ، به عنوان بهترین گزینه برگزیده شد و فرا روی مدیران فعلی نمایشگاه قرار گرفت در ادامه یارانه 1 میلیارد ریالی را برای حمایت از سرمایه گذار در اختیار وی قرار داده شد تا مشروعیت این مجموعه چندین برابر شود علاوه بر آن وزیر وقت با گزینه دیگر به شدت مخالفت کرد بخصوص با گزینه ساری که حسب اظهارات منابعی ، چندین برابر یارانه تخصیص به سایت قائمشهر که نمایشگاه بین المللی استان و تنها نمایشگاه دارای مجوز توسعه و تجارت کشور در استان مازندران دریافت کرد.
بر اساس اطلاعات حاصله از سازمان توسعه و تجارت که نقش کلیدی در سایت گذاری کلان نمایشگاه های کشور دارد وجود نمایشگاه بین المللی استان در سایت فعلی قائمشهر منافی شعبات برای این نمایشگاه در شهرهای دیگر استان نیست بلکه در صورت توجیه اقتصادی برای بخش خصوصی مدیر سایت فعلی می تواند نسبت به احداث شعبی در سایت های دیگر بخصوص غرب مازندران مبادرت نماید.
با این حال مجموعه نمایشگاهی بین المللی استان مازندران بر خلاف رقیبان خود در سایر استانها هیچ مدیریتی بر سرمایه گذاری خود ندارد و سازمان بازرگانی مازندران تا کنون اجازه برگزاری نمایشگاه را به مدیران آن نداده ، سازمان بازرگانی تقویم نمایشگاه را تنظیم و مجریان را بدون اخذ نظر مدیریت نمایشگاه انتخاب می نماید و به نمایشگاه تحمیل می کند که طبعاً انگیزه بخش خصوصی را به صورت چشم گیری کاهش داده است و این در حالی است که امکانات شرکت نمایشگاهی از تمامی مجریان معرفی شده توسط سازمان بازرگانی ، ازهر جهت قابل مقایسه نیست و مدیریت فعلی نمایشگاه علرغم این همه سرمایه گذاری و دارا بودن تعداد قابل توجهی از پرسنل تحصیلکرده حتی قادر به نظارت بر کیفیت تبلیغات مجریان و یا نظارت بر موکت های داخل نمایشگاه نمی باشد که از منظر منابع آگاه در سازمان توسعه و تجارت تنها نمایشگاهی است که از این حقوق محروم شده است .
در پایان از مساعدت مدیران سازمان توسعه و تجارت غیر نفتی کشور – حسن قلی زاده فرماندار شهرستان قائم شهر ، رعیت نماینده قائمشهر در مجلس شورای اسلامی – سازمان بازرگانی مازندران – سازمان بازرگانی آذربایجان شرقی و دکتر مازندرانی قائم مقام نمایشگاه بین المللی تبریز که بنده را در درک بهتر مطالب برای اطلاع رسانی یاری دادند سپاس گذارم.


منیره پرموته  (خبرنگار شمال نيوز در قائمشهر)